θεόβλυστος

θεόβλυοτος και θεόβλυτος, -ον (Μ)

αυτός που αναβλύζει, που εκχέεται από τη θεία χάρη («θεόβλυστος δρόσος»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + βλύζω].